بهترین هدیه دوستم!
7 آبان 1391 | نسخه قابل چاپ | نویسنده : Shahrak
ﯾﮏ ﺩﻭﺳﺖِ ﺧﻮﺏ ﺩﺍﺷﺘﻢ!... ﯾﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ.ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺑﯿﺎ ﻟﺬﺗﻬﺎﻣﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﯿﻢ.
ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ.ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺩﻣﺶ ﯾﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﻟﻮﮐﺲ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﺗﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻣﯿﺨﺮﻡ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﻟﺬﺕ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻩ.ﭼﺘﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﮐﻠﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭﻣﺪﯾﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﺧﺐ!ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ؟
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩ،ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ. ﺗﻮ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺍﯼ...
ﻫﻔﺘﻪ ﯼ ﺑﻌﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩ.ﻣﻦ ﺭﻭ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺘﺎﺏ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﮐﻠﯽ ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﺎﯼ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ.ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﻭ ﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻡ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﺍﺩ.ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﯿﺒﺮﺩ ، ﻭ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ.
ﺑﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻟﺬﺗﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﻬﺎ
ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻡ! ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﮐﻠﯽ
ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ. ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭﻣﺪﯾﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺧﺐ!ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ؟ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪﯼ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ!
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﯾﻢ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻡ.ﻣﺤﮑﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺖ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻥ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺭﻭ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﮕﻪ ﻣﯿﺪﺍﺭﻡ. ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺩ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯿﻪ.
ﺁﺭﻩ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻥ ﻭ ﻣﻬﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﯾﮏ ﻫﺪﯾﻪ ﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻋﺎﺩﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺸﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺲ ﺑﺰﻧﯿﻢ.ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺭﯾﺴﮏ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺪﯾﻮﻧﺸﻢ.
ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﺴﺖ ﻧﻮﻧﺶ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺁﺑﺶ ﺳﺮﺩ.
موضوعات مرتبط با این مطلب : داستان کوتاه پارسی
ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻦ.ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺩﻣﺶ ﯾﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻩ ﻟﻮﮐﺲ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭ ﺗﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻣﯿﺨﺮﻡ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﻟﺬﺕ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻩ.ﭼﺘﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﮐﻠﯽ ﺧﺮﯾﺪ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭﻣﺪﯾﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:ﺧﺐ!ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ؟
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩ،ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ. ﺗﻮ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺍﯼ...
ﻫﻔﺘﻪ ﯼ ﺑﻌﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩ.ﻣﻦ ﺭﻭ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺘﺎﺏ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﮐﻠﯽ ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﺎﯼ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ.ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﻭ ﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻡ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﺍﺩ.ﺩﺳﺘﻢ ﺭﻭ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﯿﺒﺮﺩ ، ﻭ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ.
ﺑﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻟﺬﺗﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﻬﺎ
ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻡ! ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﮐﻠﯽ
ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ. ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭﻣﺪﯾﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺧﺐ!ﭼﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ؟ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪﯼ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ!
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﯾﻢ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻡ.ﻣﺤﮑﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺖ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ
ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻥ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺭﻭ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﮕﻪ ﻣﯿﺪﺍﺭﻡ. ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺩ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯿﻪ.
ﺁﺭﻩ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻥ ﻭ ﻣﻬﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﯾﮏ ﻫﺪﯾﻪ ﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻋﺎﺩﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺸﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺲ ﺑﺰﻧﯿﻢ.ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺭﯾﺴﮏ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻣﺪﯾﻮﻧﺸﻢ.
ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﺴﺖ ﻧﻮﻧﺶ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺁﺑﺶ ﺳﺮﺩ.
موضوعات مرتبط با این مطلب : داستان کوتاه پارسی
____________________________________________________
برچسب ها:
برچسب ها:
نرگساینگونه نظر داده است :
01:29 ,27 دی 1391
خیلی عالی بود